best wishes

Kadesj

Botsing tussen Egyptenaren en Hethieten.
De farao ontsnapt maar net aan een fikse nederlaag.

Battle of the Saw

FRAGMENT OF THE MERCENARY WAR.

The battle of the Saw.

Attention to this fragment. It puzzles me for a very long time. Where did those events took place? Tissot has an opinion (near Kairouan), Kromayer & Veith think of Sidi Jedidi and I am inclined to believe the last one. I went there in 1982 and found a mountain-range, that fits very well in the description of the battle, which is nicknamed as the battle of the SAW.

Description of the events:

In the beginning of the year 238, the struggle is focused again applied in the inland. Spendios, Matho and Zarzas (Mercenary-leaders) collect an army of 50,000 men in the mountains. They involve positions, which are spread in the inland and those are promptly defeated one by one. Slowly but definitely the forces of the rebels are diminishing and finally Hamilcar succeeds in encircling a large number of them in a trap in a ravine.  Surrender of the detainees is not considered, because their fate is there well known. It comes to degrading conditions. After the hunger even follows cannibalism. The rebels themselves become increasingly clashed with eachother and finally kill each other off. Eventually, with the starvation in mind is a delegation to Hamilcar is joining him to negotiate surrender. His demand is: extradition by choosing him 10 hostages, after which the others can go without weapons. The terms of Hamilcar, who are very clement, of course are accepted, but at the overwrought starving, the madness near being insurgents, finds probably a catastrophic misunderstanding place in their minds. Hamilcar choose sly the 10 negotiators as the 10 hostages and when they don’t return, the rebels think of treason and still seize the weapons and try to break out from the encircling.

Then Hamilcar does with his elephants in front a large-scale attack, whereby the weakened rebels hardly are no more fighting party. Becomes narrated that almost all the besieged rebels (40,000!?) were put to death.

Battle at the Bagradas

          Hamilcar in de aanval tijdens de huurlingenopstand (240/239).

          Met 70 olifanten en 10.000 man voetvolk steekt Hamilcar over de vrijwel

          droogstaande zandwal, die de baai van Megara afsluit over naar de

          monding van de Bagradas. Dit gebeurt in de nacht en de opstandelingen

          hebben te pas laat in de gaten, dat er een Carthaags leger zeer nabij

          is. Hamilcar rukt snel op langs de oever van de Bagradas naar een in het

          binnenland strategisch gelegen brug. Hij stuurt zijn lichte voetvolk

          vooruit om de brug zo snel mogelijk in handen te krijgen.

          De huurlingen en hun bondgenoten worden gealarmeerd en rukken vanuit

          hun posities bij Utica en de brug (Anda?) op om met Hamilcar slag te

          leveren. Het Carthaagse voetvolk met lichte bewapening vlucht voor de

          aanstormende Spendios met 15.000 man en een leger uit de stad bij de

          brug van 10.000 man. Het is echter een schijnbare vlucht. In hun haast

          om het lichte voetvolk van Hamilcar te kunnen achterhalen raken de

          rangen van de opstandelingen ontregeld. Wanneer zij dan Hamilcar's

          hoofdmacht bereiken, moeten zij zich eerst hergroeperen. Op dat moment

          maakt het lichte voetvolk van Hamilcar rechtsomkeert en vormt met de

          hoofdmacht van Hamilcar weer een complete linie. Hamilcar valt met alles

          wat hij heeft aan. De huurlingen en hun bondgenoten komen aan

          hergroeperen niet meer toe en worden door de troepen van Hamilcar

          overlopen. Hamilcar behaalt een grote overwinning. De opstandelingen

          verliezen 6000 man. Daarnaast worden 2000 man krijgsgevangen gemaakt.

In Crossing the Waters:Moses and Hamilcar (JOURNAL NEAR EASTERN STUDIES 53 Univ.of Chicago,1994 Map 79.21.4) legt Stanislav Segert een merkwaardige parallel met Mozes op zijn tocht met het Joodse volk door de Rode zee. In beide gevallen moeten bijzondere weerkundige en fysisch-geografische omstandigheden de schijnbaar onmogelijk doortocht toch mogelijk gemaakt hebben. Bij Hamilcar was dat in ieder geval, dat de wind uit een bepaalde hoek moest komen, waardoor de passage van de Makara/Bagradas/Medjerda mogelijk werd. Deze rivier had toen overigens een andere loop.

Hamilcar in the attack during the mercenary revolt (240/239).

=============================================

With 70 elephants and 10 000 foot soldiers Hamilcar crosses over an almost dry sand spit, which closes the bay of Megara on the mouth of the Bagradas. This occurs at night and the insurgents have late notice, that a Carthaginian army is very near. Hamilcar snatched up quickly along the banks of the Bagradas to the Inland strategically located bridge. He sends his light infantry forward to the bridge to get as quickly as possible in his possession. The mercenaries and their allies are alarmed and snatch from their positions at Utica and the bridge (Anda?) to fight with Hamilcar. The Carthaginian infantry lightly armed is fleeing before onrushing Spendios with 15,000 men and an army out of the city at the bridge of 10,000 men. However, it is an apparent flight. In their haste to catch the light infantry of Hamilcar the ranks of the rebels get disrupted. When they then reach Hamilcar's main force, they must first regroup. At that moment the light infantry of Hamilcar turned around and forms together with the main body of Hamilcar again a complete line. Hamilcar attacks with everything what he has available. The mercenaries and their allies could not regroup, and were overflowed by the troops of Hamilcar. Hamilcar achieves a great victory. The insurgents lost 6000 men. In addition, 2,000 men will be taken prisoner.

In Crossing the Waters: Moses and Hamilcar (JOURNAL NEAR EASTERN STUDIES 53 Univ.of Chicago, 1994) Stanislav Segert explains a curious parallel with Moses on his journey of the Jewish people through the Red Sea. In both cases, there are special meteorological and physical-geographical conditions, which could overcome the seemingly impossible passage nevertheless. In the case of Hamilcar was that the wind had come from a certain angle, which made the passage of Makara / Bagradas / Medjerda River possible. This river had at that time otherwise another bed.

Gerunium 217

GERUNIUM 217 B.C.

Tegen het einde van het jaar wordt Fabius teruggeroepen naar Rome. Er is grote onvrede onder de bevolking en die is ontstaan door zijn afwachtende houding. Vooral de ontsnapping uit de Caudijnse passen heeft Fabius veel ‘goodwill’ gekost. In afwezigheid van Fabius, neemt de bevelhebber van de Romeinse ruiterij zijn kansen waar en treedt wat agressiever op tegen de Numidische plunderaars. De tactiek van Hannibal, waarbij 1/3 van zijn leger in Gerunium de wacht houdt en 2/3 van zijn leger de omgeving afstroopt, gaat niet meer op, wanneer Marcus Minucius een legerkamp optrekt in het dichtbij gelegen Larinatische gebied.

In een paar gelukkig afgelopen ruiter- en voorpostengevechten komt Minucius nu als de grote man bij de Romeinen over. Municius wordt prompt als co-dictator aangesteld en Fabius en Municius gaan ieder hun eigen weg met een eigen leger. Dat werkt bijna catastrofaal, wanneer Hannibal de al te ijverig volgende Municius dreigt in te sluiten. Een geforceerde mars van Fabius kan erger voorkomen. Daarmee is het laatste wapenfeit dat jaar in Italië tot het verleden gaan behoren en de legers zoeken zo langzamerhand hun winterkwartieren op.

GERUNIUM 217 B.C.

Sometimes Hannibal had to fight with two Roman armies. Such an event took place by the end of the year 217 B.C.

By the end of that year dictator Fabius (the cunctator) is called back to Rome. There is great discontent among the population caused by his cautious attitude. Especially the escape from the Caudinian mountains by Hannibal has cost Fabius much goodwill. In the absence of Fabius, the commander of the Roman cavalry (Minucius) takes his chances and he undertakes more aggressive actions against the Numidian looters. The tactics of Hannibal, in which 1/3 of its army in Gerunium keeps watch and 2/3 of his army roaming the area, no longer applies when Marcus Minucius clears an army camp in the nearby area Larinatische.

In a few lucky last outpost riding and fighting is Minucius now the hero with the Romans. Municius promptly is appointed as co-dictator. Fabius and Municius go their own way with their own army. That works almost catastrophic, when Hannibal threatened to close in the uncautious Municius. Municius encamp a few kilometers away to Larinum. Hannibal had originally deployed two-thirds of his army to forage, but by the presence of proximity by Municius that can now only be done by a third of the army, and that hinders the provisioning very much. Between the two camps lies a hill that keeps Hannibal occupied. Municius knows, however, that hill to conquer and he also knows how to intercept the provisionors of Hannibal's army some time. Only when Hannibal has put his entire army together again, he may proceed to the counter-attack.

Somewhat later Hannibal set up a trap for Municius. He hides some departments of his army in ambush in the valleys between the hills and one department openly shows himself as decoys. Municius comes with his army recklessly forward with the intention to consume this Carthaginian army division, but Municius is then suddenly attacked by the other hidden drawn Carthaginian army divisions and his army suffered heavy losses. He can only withdraw from the fight with the help of Fabius. A forced march of Fabius can prevent worse. This is the latest achievement that year in Italy and the armies seek gradually to their winter quarters.

(Maps are from Kromayer/Veith).

Veldslag aan de Eknomos

Veldslag aan de Krimisos.

Veldslag bij Kronion.

Drepanum zeeslag

         4.2.14. De zeeslag voor Drepanum en zijn gevolgen.

          Ook in 249 lag er voor Lilybaeum een blokkadevloot van de Romeinen onder

          het bevel van Publius Claudius Pulcher. Dat blokkeren lukte lang niet

          altijd, want keer op keer konden snelle Carthaagse bevoorradingsschepen

          door de blokkade heenbreken. Zelfs is een geval bekend, waarbij een

          Carthaagse admiraal Mago het presteerde om met 50 schepen ongehinderd in

          en uit de haven te zeilen na keurig zijn verse troepen en voorraden aan

          wal te gezet te hebben.  Drepanum was ook nog in handen van de

          Carthagers en daarin lag continu een aanzienlijk Carthaags eskader onder

          het bevel van Adherbal.

          Consul Claudius Pulcher vatte nu het plan op om de Carthagers bij

          Drepanum te verrassen door bij nacht naar die haven te gaan met een deel

          van zijn blokkadevloot. Vrijwilligers uit de Romeinse legioenen, die

          voor Lilybaeum aan de landzijde hun blokkadewerk deden, werden aan boord

          genomen. Bij zonsopgang bereikte de Romeinse vloot Drepanum, maar daar

          was men op tijd gealarmeerd. Keurig verlieten alle Carthaagse

          oorlogsschepen de haven en het was Claudius, die in zijn eigen val liep.

              Polybius geeft het volgende gedetailleerde verslag van het

              grote zeegevecht:

              DE CARTHAAGSE SCHEPEN WAREN SNELLER DAN DIE VAN DE ROMEINEN

              ALS GEVOLG VAN HUN BETERE CONSTRUCTIE EN DE KUNDE VAN DE

              ROEIERS EN HUN POSITIE WAS GUNSTIGER, WANT ZIJ HADDEN HUN

              LIJN ONTWIKKELD IN DE OPEN ZEE. ALS EEN SCHIP ZICH IN DE

              VERDRUKKING ZAG KOMEN, GEBRUIKTE DAT ZIJN SNELHEID OM IN

              OPEN ZEE TERUG TE TREKKEN, WAARNA OMGEDRAAID WERD OM DE

              ACHTERVOLGERS VAN ACHTEREN OF VAN OPZIJ AAN TE VALLEN.

              IN ZULK EEN SITUATIE MOESTEN DE ROMEINSE SCHEPEN OOK KEREN

              EN GERAAKTEN DAN IN MOEILIJKHEDEN VANWEGE HUN GEWICHT EN DE

              SLECHTE ROEIKUNDE VAN DE BEMANNING! ZIJ WERDEN DAN GERAMD

              EN VELEN WERDEN TOT ZINKEN GEBRACHT. BOVENDIEN KONDEN DE

              CARTHAAGSE SCHEPEN GEMAKKELIJK IN OPEN WATER ELKAAR TE HULP

              SNELLEN ACHTER HUN EIGEN LINIE OM. DAAR TEGENOVER STOND, DAT

              GEEN ENKEL ROMEINS SCHIP ZICH ACHTERWAARTS KON TERUGTREKKEN,

              OMDAT ZIJ TE DICHT AAN LAND VOCHTEN. DE ROMEINSE SCHEPEN, DIE

              IN DE VERDRUKKING KWAMEN, LIEPEN OFWEL AAN DE GROND BIJ DE

              ACHTERSTEVEN, OFWEL ZIJ VLUCHTEN GEWOON NAAR DE KUST TOE.

              OM DOOR DE CARTHAAGSE LINIE TE ZEILEN EN OM VAN ACHTEREN

              CARTHAAGSE SCHEPEN AAN TE VALLEN, ZOALS AL BESPROKEN, WAS

              ONMOGELIJK DOOR HET GEWICHT VAN DE SCHEPEN EN DOOR DE ONER‑

              VARENHEID VAN DE BEMANNINGEN. ZIJ KONDEN ELKAAR GEEN HULP

              BIEDEN ACHTER DE EIGEN LINIE OM, OMDAT ZIJ TE DICHT OP DE

              KUST ZATEN.... ZO WAS DE MOEILIJKE POSITIE VAN DE ROMEINEN

              IN DE ZEESLAG: SOMMIGE SCHEPEN LIEPEN AAN DE GROND IN ONDIEP

              WATER EN ANDEREN VLUCHTEN OP HET STRAND. DE CONSUL, DIE ZAG

              WAT GEBEURDE, ONTSNAPTE TER LINKERZIJDE LANGS DE KUST MET

              ONGEVEER DERTIG SCHEPEN.

          Toen de eerste Romeinse schepen de ingang van de haven van Drepanum

          bereikten, vonden ze daar niets. Integendeel, de Carthagers lagen gereed

          voor het gevecht aan de zij‑ en achterkant van de Romeinse vloot. De

          Carthagers bestreken in een grote boog de open zee en de Romeinen

          probeerden haastig nog enige slagorde binnen hun vloot te construeren.

          Nog voor de zeeslag begon, was hij eigenlijk al verloren voor de

          Romeinen, die aan alle kanten werden ingesloten. Claudius Pulcher

          schijnt als een van de eersten gevlucht te zijn en met hem nog ca.

          dertig schepen. Van de ongeveer 120 Romeinse schepen vielen er 93 in

          Carthaagse handen, terwijl een aanzienlijk deel van de legioenen, die

          meegegaan waren vanuit hun kamp voor Lilybaeum, ook verloren ging.

          Zo werd in één klap 75% van de Romeinse vloot, die in de voorste linie

          lag, uitgeschakeld. Zelden hebben de Carthagers een grotere overwinning

          op de Romeinen bevochten, als deze aantallen ook de juiste zijn. Alleen

          de slag bij Cannae is het summum, maar dat was op het land!

          Van de kundige admiraal Adherbal (Adirbaal) weten we verder niet veel. Wel is

          bekend, dat kort na de zeeslag de resterende Romeinse blokkadevloot voor

          Lilybaeum werd verdreven en dat voor Panormus ook een Romeinse

          transportvloot werd onderschept. Kennelijk blijft Adherbal gewoon op

          zijn post in Drepanum, want hij stuurt Carthalo met de vloot her en der

          heen. Het zeekamp van de Romeinen bij Lilybaeum wordt aangevallen en

          Himilco doet opnieuw een uitval. Daarna gaat Carthalo met 120 schepen

          naar Herakleia (Ras Melkart).

          De tweede consul van de Romeinen had in dat jaar de opdracht om de

          schepen en troepen voor Lilybaeum te bevoorraden. Lucius Iunius Pullus

          kwam in Syracuse aan met 120 oorlogsschepen en 800 transportschepen.

          Wat een geweldige macht moet dat zijn geweest. Pullus stuurt om een of

          andere reden alvast 400 transportschepen vooruit. Voor Gela krijgt

          Carthalo met zijn 120 oorlogsschepen de grote transportvloot in zicht,

          die waarschijnlijk door 60 oorlogsschepen wordt begeleid. Carthalo

          behaalt enig succes en de Romeinen trekken snel terug op Phintias.

          Carthalo nestelt zich met zijn vloot aan de monding van de Halykos.

          Dan komt Pullus met het tweede deel van de transportvloot, die

          waarschijnlijk eveneens 60 beschermende oorlogsschepen heeft. Behendig

          omzeilt vervolgens Carthalo het eerste deel van de transportvloot en

          valt de vloot van Pullus aan. De Romeinen moeten hun schepen voor anker

          laten gaan op de rede van Gela en Camerina. Pullus wil eigenlijk terug

          naar Syracuse, maar door het weer of door de Carthaagse vloot wordt hij

          daaraan gehinderd. Carthalo kiest vervolgens positie tussen beide

          transporten in, waardoor hij de Romeinen in de tang kan houden.

              DE MARITIEME KRACHTSVERSCHUIVING VAN 249 (oorlogsschepen)

              rondom Sicilië & Africa (+/‑ 20% voor begin‑ en eindgetal)

                              Carthagers                    Romeinen

              ‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑

              begin 249       120                            243

              Drepanum       +93                            ‑93

              Camerina        xxx                           ‑120

              eind 249         213                             30

              ‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑‑

          Dat duurt niet lang, want hij ziet een storm opkomen en brengt snel zijn

          vloot in veiligheid om de kaap Pachynos heen in rustiger water.

          De Romeinen hebben hun vloot niet op tijd in veiliger oorden kunnen

          krijgen en krijgen van de natuur de volle laag. Honderden transport‑en

          oorlogsschepen gaan verloren. Volgens een overlevering is zelfs het

          wrakhout niet meer bruikbaar. Het is het volstrekte dieptepunt van de

          Romeinen in de zeeoorlog.