Battle at the Bagradas

          Hamilcar in de aanval tijdens de huurlingenopstand (240/239).

          Met 70 olifanten en 10.000 man voetvolk steekt Hamilcar over de vrijwel

          droogstaande zandwal, die de baai van Megara afsluit over naar de

          monding van de Bagradas. Dit gebeurt in de nacht en de opstandelingen

          hebben te pas laat in de gaten, dat er een Carthaags leger zeer nabij

          is. Hamilcar rukt snel op langs de oever van de Bagradas naar een in het

          binnenland strategisch gelegen brug. Hij stuurt zijn lichte voetvolk

          vooruit om de brug zo snel mogelijk in handen te krijgen.

          De huurlingen en hun bondgenoten worden gealarmeerd en rukken vanuit

          hun posities bij Utica en de brug (Anda?) op om met Hamilcar slag te

          leveren. Het Carthaagse voetvolk met lichte bewapening vlucht voor de

          aanstormende Spendios met 15.000 man en een leger uit de stad bij de

          brug van 10.000 man. Het is echter een schijnbare vlucht. In hun haast

          om het lichte voetvolk van Hamilcar te kunnen achterhalen raken de

          rangen van de opstandelingen ontregeld. Wanneer zij dan Hamilcar's

          hoofdmacht bereiken, moeten zij zich eerst hergroeperen. Op dat moment

          maakt het lichte voetvolk van Hamilcar rechtsomkeert en vormt met de

          hoofdmacht van Hamilcar weer een complete linie. Hamilcar valt met alles

          wat hij heeft aan. De huurlingen en hun bondgenoten komen aan

          hergroeperen niet meer toe en worden door de troepen van Hamilcar

          overlopen. Hamilcar behaalt een grote overwinning. De opstandelingen

          verliezen 6000 man. Daarnaast worden 2000 man krijgsgevangen gemaakt.

In Crossing the Waters:Moses and Hamilcar (JOURNAL NEAR EASTERN STUDIES 53 Univ.of Chicago,1994 Map 79.21.4) legt Stanislav Segert een merkwaardige parallel met Mozes op zijn tocht met het Joodse volk door de Rode zee. In beide gevallen moeten bijzondere weerkundige en fysisch-geografische omstandigheden de schijnbaar onmogelijk doortocht toch mogelijk gemaakt hebben. Bij Hamilcar was dat in ieder geval, dat de wind uit een bepaalde hoek moest komen, waardoor de passage van de Makara/Bagradas/Medjerda mogelijk werd. Deze rivier had toen overigens een andere loop.

Hamilcar in the attack during the mercenary revolt (240/239).

=============================================

With 70 elephants and 10 000 foot soldiers Hamilcar crosses over an almost dry sand spit, which closes the bay of Megara on the mouth of the Bagradas. This occurs at night and the insurgents have late notice, that a Carthaginian army is very near. Hamilcar snatched up quickly along the banks of the Bagradas to the Inland strategically located bridge. He sends his light infantry forward to the bridge to get as quickly as possible in his possession. The mercenaries and their allies are alarmed and snatch from their positions at Utica and the bridge (Anda?) to fight with Hamilcar. The Carthaginian infantry lightly armed is fleeing before onrushing Spendios with 15,000 men and an army out of the city at the bridge of 10,000 men. However, it is an apparent flight. In their haste to catch the light infantry of Hamilcar the ranks of the rebels get disrupted. When they then reach Hamilcar's main force, they must first regroup. At that moment the light infantry of Hamilcar turned around and forms together with the main body of Hamilcar again a complete line. Hamilcar attacks with everything what he has available. The mercenaries and their allies could not regroup, and were overflowed by the troops of Hamilcar. Hamilcar achieves a great victory. The insurgents lost 6000 men. In addition, 2,000 men will be taken prisoner.

In Crossing the Waters: Moses and Hamilcar (JOURNAL NEAR EASTERN STUDIES 53 Univ.of Chicago, 1994) Stanislav Segert explains a curious parallel with Moses on his journey of the Jewish people through the Red Sea. In both cases, there are special meteorological and physical-geographical conditions, which could overcome the seemingly impossible passage nevertheless. In the case of Hamilcar was that the wind had come from a certain angle, which made the passage of Makara / Bagradas / Medjerda River possible. This river had at that time otherwise another bed.

Gerunium 217

GERUNIUM 217 B.C.

Tegen het einde van het jaar wordt Fabius teruggeroepen naar Rome. Er is grote onvrede onder de bevolking en die is ontstaan door zijn afwachtende houding. Vooral de ontsnapping uit de Caudijnse passen heeft Fabius veel ‘goodwill’ gekost. In afwezigheid van Fabius, neemt de bevelhebber van de Romeinse ruiterij zijn kansen waar en treedt wat agressiever op tegen de Numidische plunderaars. De tactiek van Hannibal, waarbij 1/3 van zijn leger in Gerunium de wacht houdt en 2/3 van zijn leger de omgeving afstroopt, gaat niet meer op, wanneer Marcus Minucius een legerkamp optrekt in het dichtbij gelegen Larinatische gebied.

In een paar gelukkig afgelopen ruiter- en voorpostengevechten komt Minucius nu als de grote man bij de Romeinen over. Municius wordt prompt als co-dictator aangesteld en Fabius en Municius gaan ieder hun eigen weg met een eigen leger. Dat werkt bijna catastrofaal, wanneer Hannibal de al te ijverig volgende Municius dreigt in te sluiten. Een geforceerde mars van Fabius kan erger voorkomen. Daarmee is het laatste wapenfeit dat jaar in Italië tot het verleden gaan behoren en de legers zoeken zo langzamerhand hun winterkwartieren op.

GERUNIUM 217 B.C.

Sometimes Hannibal had to fight with two Roman armies. Such an event took place by the end of the year 217 B.C.

By the end of that year dictator Fabius (the cunctator) is called back to Rome. There is great discontent among the population caused by his cautious attitude. Especially the escape from the Caudinian mountains by Hannibal has cost Fabius much goodwill. In the absence of Fabius, the commander of the Roman cavalry (Minucius) takes his chances and he undertakes more aggressive actions against the Numidian looters. The tactics of Hannibal, in which 1/3 of its army in Gerunium keeps watch and 2/3 of his army roaming the area, no longer applies when Marcus Minucius clears an army camp in the nearby area Larinatische.

In a few lucky last outpost riding and fighting is Minucius now the hero with the Romans. Municius promptly is appointed as co-dictator. Fabius and Municius go their own way with their own army. That works almost catastrophic, when Hannibal threatened to close in the uncautious Municius. Municius encamp a few kilometers away to Larinum. Hannibal had originally deployed two-thirds of his army to forage, but by the presence of proximity by Municius that can now only be done by a third of the army, and that hinders the provisioning very much. Between the two camps lies a hill that keeps Hannibal occupied. Municius knows, however, that hill to conquer and he also knows how to intercept the provisionors of Hannibal's army some time. Only when Hannibal has put his entire army together again, he may proceed to the counter-attack.

Somewhat later Hannibal set up a trap for Municius. He hides some departments of his army in ambush in the valleys between the hills and one department openly shows himself as decoys. Municius comes with his army recklessly forward with the intention to consume this Carthaginian army division, but Municius is then suddenly attacked by the other hidden drawn Carthaginian army divisions and his army suffered heavy losses. He can only withdraw from the fight with the help of Fabius. A forced march of Fabius can prevent worse. This is the latest achievement that year in Italy and the armies seek gradually to their winter quarters.

(Maps are from Kromayer/Veith).